Altın İsviçre: "Büyük Oyuncular" Büyük bir mali felakete hazırlanmak"

Yatırım kuruluşu Gold Switzerland, petrol piyasalarında, tahvil portföy yığınlarında, QE’nin arka kapısında, yatırım fantezilerinde ve hedge fon hazırlıklarında görüldüğü gibi “büyük oyuncuların büyük bir ekonomik çöküşe hazırlandığı” konusunda uyarıda bulunuyor.

İsviçreli yatırım kuruluşuna göre petrodolardaki oynaklık, dünyanın ABD Hazine tahvillerine ve dolara sırtını döndüğünün bir başka belirtisi. ABD iç açığı, küresel GSYİH’nın %50’sini aşmaya yakın… ve Fed para basmaya geri döndü.

Geçtiğimiz günlerde manşetler OPEC petrol üretimindeki “beklenmedik” düşüşe ayrıldı. Defalarca belirtildiği gibi, dar görüşlü (intihara meyilli?) yaptırımlardan “yeşil büyümeye” kadar ABD politikasının, “Washington” gezegeninden çok uzak olan gerçek dünyayla çok az ilgisi var gibi görünüyor. Ancak asıl önemli olan enerjidir, bu da petrolün … önemli olduğu anlamına gelir.

ABD’deki mevcut rejim, dünya hâlâ “kara altın” peşinde koşuyor ve “yeşil” politikalara karşı savaşıyor olmasına rağmen, bir zamanların keyifli kaya petrolü üretimini sınırlayarak Suudi Arabistan’daki dostlarını kaybetti. Washington’ın kaya petrolüne saldırısı, dünyamızı felakete sürükleyen Biden yönetiminin diğer politikaları gibi ekonomik sağduyuya aykırıdır.

Öte yandan, Suudi Arabistan üretimi kısmakla, hala petrole bağımlı olan dünyanın, Amerika’nın kendi petrolüne sahip olmaması gibi basit bir nedenle ABD’ye pazar payını kaptırmaktan korkmadığını kanıtlıyor.

Bu arada, Çin’in talebi zirve yapıyor ve Rusya’nın doğuya doğru petrol akışı (Japonya dahil), “cehennem yaptırımlarına” rağmen varil başına 60 dolar tavanının üzerindeki fiyatlarla yeni zirvelere ulaşıyor. Sonuç olarak, Washington politikasını yeniden gözden geçirmek zorunda kalacak. Aksi takdirde, petrol fiyatları hızla yükselecek ve Fed Başkanı Jerome Powell’ın enflasyonla savaşını bir gülünç haline getirecek.

Böyle öngörülebilir bir korelasyondan çıkan bariz sonuç şudur: altın fiat* dolardan daha iyidir Enflasyonla savaşır ve onu yönetir. Hindistan’dan Çin’e, Gana’ya, Malezya’ya ve dolarsız ikili ticaret anlaşmaları olan diğer 37 ülkeye, enflasyonun hakim olduğu ABD para birimi çok önemli petrol piyasasındaki yerini kaybediyor.

Dolar cinsinden borç tuzağına düşen ülkeler (daha yüksek faiz oranları ve dolayısıyla daha güçlü ve daha pahalı bir dolar sayesinde) ihracatlarını (yani petrol) altın veya yuan gibi daha istikrarlı bir parasal varlığa bağlamanın yollarını buluyorlar. Bu, elbette, dünya küresel (ve doların yönlendirdiği) bir çöküşe yaklaşırken, Bretton Woods 2.0’ın yeni bir dünya düzeni içermesi gerekeceğine dair bize giderek daha fazla güven veriyor…

Ne yazık ki, Amerikalı yatırımcılar, bugünün ve yarının Amerika’sının, Eisenhower döneminden kalma büyülü liderlerin, kırılmaz açıkların ve dengeli bütçelerin Amerika’sı olduğuna inanmaya devam ederek bilişsel uyumsuzluğun tuzağına düşmeye devam ediyor.

Tahvil fiyatları düştüğünde tahvil getirileri yükseldiğinden, ulusal tahvil fiyatlarını yeterince yüksek tutmak hükümetin hayatta kalması meselesidir. Ancak, tahvil talebi (ve dolayısıyla fiyat) düştüğünde bu mümkün değildir. Bu fiziksel gerçeklik, bir sonraki doğal olmayan “çözüm”ün kapısını aralıyor: Merkez bankaları kendi tahvillerini/borçlarını satın almak için anormal bir şekilde trilyonlar (“sentetik talep”) basıyor.

Bu oyun QE veya “niceliksel genişleme” olarak bilinir, Wall Street’in doğa karşıtı, serbest piyasa karşıtı, serbest fiyat belirleme karşıtı, kapitalizm karşıtı, serbest piyasa karşıtı sosyalizmi için kullanılan bir örtmecedir ve enflasyonist sonuçları “ana organı” incitir. sokak”.

Özetle: QE, merkez bankaları tarafından oluşturulan modern efendiler ve serfler sistemini destekler. Pekala, hemen hemen her şeyde olduğu gibi, yaşananların resmi anlatımı doğru değil…

Aslında, arka kapı veya “görünmez niceliksel gevşeme”, Fed’in repo piyasalarını kurtarma/finansman sağlama ve ölü bölgesel bankalardan perde arkasında gizli anlaşmalar yapan merkez bankalarına kadar her yerdedir.

Resmi bir QE olmasa da, bir merkez bankası başka bir ülkenin tahvillerini (bonolarını) satın aldığında, büyük merkez bankalarının “birbirlerinin borcunun QE’sini” yapmak için uyum içinde hareket etmesi muhtemeldir…

Bu arada, Atlanta Fed’e göre GSYİH, Mart ayındaki %3,2’den %1,5 düştü. Ancak gerçekliğe meydan okuyan borsa likiditesini korumak için büyümeye, üretkenliğe, vergi gelirine veya bir ülkenin ekonomik sağlığına kim ihtiyaç duyar – en azından şu anda bir kıtlık var. ABD, küresel GSYİH’nın %50’sine yaklaşıyor… Fed para basmaya geri dönüyor.

*Fiat dolarının bir İtalyan arabasıyla hiçbir ilgisi yoktur. Bu, Amerika Birleşik Devletleri’nin resmi para biriminin adıdır.

Source link