"Şairleri öldürmek gelenektir"

Hikayesini anlatmamız gereken Filistinli şairin anısına…

“Ama sonunda!

Artık bunu herkes biliyor

uzun zaman önce

– ve sakat yıllarımızda herkesten önce.

kabul edilmiş

öldürmek

şairler.”

Nikos Engonopoulos’un İspanya İç Savaşı sırasında Federico García Lorca’nın öldürülmesiyle ilgili yazdığı şiir böyle bitiyor.

İsrail bombardımanında 44 yaşında ölen Gazzeli Filistinli şair Refaat Alarir’in ölüm haberini görünce aklıma bu metin geldi.

Refaat Alarir, yeni nesil Filistinli şairlerden biriydi. İyi derecede İngilizce bilen, Gazze İslam Üniversitesi’nde (bombalananlar ve fakültesi de ölenler arasındaydı) İngiliz edebiyatı profesörüydü ve diğer genç yazarları daha geniş bir okuyucu kitlesiyle daha kolay iletişim kurabilmeleri için İngilizce yazmaya teşvik etti.

Savaşın başlangıcından bu yana Refaat Alarir, sürekli olarak mesaj göndermek ve durumla ilgili röportajlar vermek için X’i (eski adıyla Twitter) mümkün olduğunca sık kullandı.

Alarir, gönderilerinde ve röportajlarında öfkeyle ve üzüntüyle kendi yerinde olup bitenlerden, ölen insanlardan, Gazze’de olup bitenlerin gerçekliğinin çoğu zaman nasıl çarpıtıldığından bahsetti.

“Kalem kılıçtan keskindir” – Meşhur söz doğrudur ama ölümün özünü yenebilse, korkusunu yenebilse ve bazen onu tutana ölümsüzlük bahşedebilse de şairlerin yoluna çıktığında kalkan görevi görmez. Ve öldürülüyorlar. Bazen mağdurları çoğunlukla siviller ve çocuklar olan askeri bir çatışmada ikincil hasar olarak. Çünkü zulüm asla çözüm değildir. İster 7 Ekim’de İsrail’de kaydedilen olsun, ister o zamandan bu yana Gazze’de ortaya çıkan.

Refaat Alarir, Gazze’nin tüm sakinleri gibi kendisinin de İsrail ordusunun hedefi olduğunun farkındaydı.

Ve hikâyesini anlatma ihtiyacını vurgulayan bir şiir yazmayı başardı.

If I must die, let it be a tale. #FreePalestine #Gaza pic.twitter.com/ODPx3TiH1a

— Refaat in Gaza 🇵🇸 (@itranslate123) November 1, 2023

“Ölsem” başlığını koydu ve 1 Kasım’da yayınladı.

“Eğer ölmem gerekiyorsa,

yaşamalısın.

hikayemi anlat

eşyalarını sat

bir parça kumaş satın al

ve birkaç şerit

(uzun kuyruklu beyaz yapın).

Gazze’de bir yerde çocuk sahibi olmak

göklerin yüzüne bakıyorum.

Alevlerin içine giren babasını bekliyordu

ve kimseye veda etmedim.

kendi etinle bile.

kendimle bile –

uçurtmayı izliyorum, benim uçurtmam, senin yaptığın uçurtmam, yüksekte uçuyor.

ve bir an orada bir melek olduğunu düşünür.

aşka geri dönüş.

Eğer ölürsem

Bu umut getirsin.

Bir peri masalı olsun.”

Editörden: Google, Facebook ve benzerleri bu yayın için bizi yine vurursa şaşırmam. Bu artık bir gelenek haline geldi. Ancak bu konuda sessiz kalmanın onuruma yakışmadığını düşünüyorum.

Source link