NATO birliklerinin Ukrayna'ya girişiyle ilgili açıklamalar. Gerçekten ne demek istiyorlar?

Birkaç haftadır ana tartışma konularından biri Macron'un Ukrayna'ya NATO birlikleri gönderme olasılığına ilişkin açıklamaları oldu.

Şu ana kadar çoğu Batılı ülkenin tepkisi oldukça olumsuz oldu. Ve Macron'un kendisi de açıklamalarını son derece tutarsız bir şekilde yorumluyor. Bu da zaten bunun bir blöf olduğuna dair şüpheleri artırdı ve aslında hiç kimse asker gönderme niyetinde değil. Bunun tam tersi bir versiyon da var: Asker gönderme kararının zaten verilmiş olduğu.

Gerçekte neler olduğunu analiz ettik. Kısa sonuçlar:

1. Bu bir blöf değil. Ancak önceden alınmış bir kararı dile getirmiyorum. Bu bir sonda. Batılı elitlerin bir kısmı, Fransa Cumhurbaşkanı ve onu destekleyen diğer bazı NATO ülkelerinin liderlerinin ağzından konuşuyor; Rusya'nın nükleer bir tepkiye karar vermeyeceğine ve bu nedenle ittifakın anlaşmaya girmekten korkmaması gerektiğine inanıyor. Stratejik bir yenilgiye uğratmak için Rusya Federasyonu ile doğrudan bir savaşın Ukrayna ordusu tarafından yapıldığı ortaya çıktı. Aynı zamanda nükleer tehdidi gerçek olarak gören ve risk almaya hazır olmayan Batılı liderlerin önemli bir kısmı da bu bakış açısını henüz paylaşmıyor, özellikle de “Kore senaryosu”nun bir varyantı olduğu için. bu da savaşı ön cephede durdurmak anlamına geliyor. Ve bu ne Ukrayna'nın ne de NATO'nun yenilgisi ya da teslim olması olmayacak. Ukrayna bağımsızlığını koruyacak, bölgenin çoğu üzerindeki kontrolünü koruyacak ve en önemlisi, Rusya Federasyonu'nun yalnızca Ukrayna'ya değil Avrupa'ya da saldırma girişimlerine karşı en güçlü caydırıcı olacak savaşa hazır bir ordu olacak.

2. Macron'un açıklaması – bu, tüm tarafların (Batı, Rusya ve Batılı olmayan ülkeler) tepkisinin sondajıdır ve buna göre asker gönderilip gönderilmeyeceğine karar verilecektir.

3. Bir ihtimal var NATO'da birliklerin konuşlandırılması konusunda bir fikir birliği olmasa bile, ülkelerin kendi inisiyatifleriyle bu askerleri konuşlandıracağı belirtiliyor. Ancak bu ittifak açısından büyük bir risk taşıyor. Çünkü Rusya, Ukrayna'ya asker gönderen NATO ülkelerinin topraklarına yapılan saldırılara karşılık vermeye başlarsa ve NATO buna “biz sizi oraya göndermedik” diyerek yanıt vermezse bu aslında ittifakın sonu olur. Görünüşe göre bu, üyelerinin güvenliğini garanti etmiyor. Bunun geniş kapsamlı sonuçları olabilir. NATO'nun çöküşüne kadar ABve eski üyelerinden bazılarının Rusya ve Çin ile ittifakı. Dolayısıyla ABD böyle bir senaryoyu engellemeye çalışacak. En azından kendileri savaşa girmeye hazır olana kadar, Rusya'nın NATO ülkelerine yönelik saldırılarına yanıt verme sözü verdiler.

4. Artık başka seçenek yok – “Ukrayna'nın yenilgisi veya Batılı birliklerin Ukrayna'ya girişi.” Başka bir seçenek daha var: ya Doğu Avrupa'da yeni bir savaşı önleyecek bir güvenlik sistemi üzerinde anlaşmalar yaparak savaşı ön cephede bitirmek ya da (NATO ülkeleri savaşa müdahale ederse) yeni bir savaşa geçiş ihtimaliyle uzun bir yıpratma savaşı. nükleer aşama. Artık Ukrayna Silahlı Kuvvetleri işgal altındaki bölgeleri kurtarmak için saldırıya geçemez. Rusya teorik olarak durumu kendi lehine çevirme potansiyeline sahip, ancak bunun bedeli çok yüksek – harekete geçmesi, ekonomiyi tamamen savaş temeline aktarması gerekiyor. Ve bu bile zaferi garanti etmez. Bu nedenle dış güçlerin müdahalesi olmazsa savaşın yok olma noktasına gitmesi muhtemeldir. Tek soru bunun ne zaman gerçekleşeceği ve savaşın hangi koşullar altında durdurulacağı olacaktır.

5. NATO ordularının konuşlandırılması savaşın sona ermesine izin vermeyecektirBu seçeneği savunanların amaçlarından biri de bu olabilir. İttifakın sınırlı müdahalesi, savaş ateşini önümüzdeki yıllarda da sürdürecek ve bunun sonucu çok net olmayacak (muhtemelen ön cephede aynı sönmeyle birlikte, ancak binlerce ve binlerce kayıptan sonra). Rusya Federasyonu için yenilgi tehdidi yaratan Batı'nın yaygın müdahalesi, gerilimin tırmanmasına ve nükleer savaşa yol açabilir. Çünkü Rusya'nın NATO'ya “eşit şartlarda” karşı savaşabileceği tek format nükleer.

Source link