Gerçek kafese konuldu: Ukraynalı Ortodoks gazeteciler için adil olmayan bir yargılama

Ortodoks gazeteciler Valery Stupnitsky, Andrei Ovcharenko, Vladimir Bobechko ve Peder Sergius Chertilin duruşmada. Fotoğraf: Sibirya Gazeteciler Dergisi

Yargı sisteminin perde arkası

Ortalama bir kişi mahkemeleri yalnızca televizyondaki veya internetteki haberlerde görüyor. Bazı suçlular camdan bir kabinde oturuyor ve adil yargıçlar onlara adil bir ceza veriyor. Ancak çok az insan “içeriden” neler olduğunu hayal ediyor.

Duruşma arifesinde, akşam geç saatlerde hücreye bir “uzun” gelir ve duruşmayı yapacak kişinin adını söyler. Sabah erkenden hazır olmalısınız. Hücreden çıkarılıyor ve “kutulara” götürülüyorsunuz – burası penceresiz, yaklaşık 3 metrekarelik bir oda, mahkumların mahkemelere nakledilmeden önce doldurulduğu bir tür depolama tankı. Yarım saat veya bir saat bekledikten sonra üzeriniz aranıyor ve sizi tekrar arayan bir konvoyun beklediği duruşma öncesi gözaltı merkezinin çıkışına götürülüyorsunuz. “Halk düşmanları” durumunda bu konvoy SBU tarafından, “siyasi olmayan” makaleler için polis tarafından yürütülüyor. Sizi minik kapalı kutulu bir minibüse bindiriyorlar. Mahkemeye vardıklarında kelepçelenip bir kafese götürülüyorlar ve duruşma başlayana kadar orada tutuluyorlar. Mahkeme saat 16.00 veya 17.00 ise 6-7 saat bekleyeceksiniz. Molalar sırasında ve duruşmanın bitiminden sonra, kelepçelenerek geri götürülürsünüz ve burada birkaç saat daha “eve” gönderilmeyi beklersiniz. Tuvalete gitmek istersen arkanda aynı kelepçeler, dirseğinde de gardiyanın şefkatli eli var. Duruşma öncesi gözaltı merkezine vardıktan sonra bir veya iki saat boyunca yine “kutular” var. Ve ancak bundan sonra hücreye girersiniz. Ortalama olarak yaklaşık 8-9 saat stres.

Gözaltı koşulları (ya da daha doğrusu bunların yokluğu)

4 Haziran'da biz UOJ gazetecileri ve Peder Sergius Chertilin adına soruşturmanın üç ay daha uzatılması için bir duruşma yapılması gerekiyordu. Solomensky mahkemesinde, duvar boyunca yer alan ve dikey tabutlara benzeyen mahkumlar için bekleme kafeslerinin bir köpek kulübesinden daha küçük olduğu ortaya çıktı – yaklaşık 50×50 cm.

Artık herhangi bir hareket için yer yoktu. Bir klostrofobi dalgası “üstüme geldi” – fiziksel olarak burada olamayacağımı fark ettim, panik atak başladı. Gardiyana odada kelepçeli olarak dolaşabilme fırsatını sordum ama o reddetti. Bilincimi kaybetmenin eşiğinde olduğumdan, gardiyan beni birkaç adım atabileceğim daha uzun bir sonraki hücreye götürdü. Etrafı dolaştım ve bıraktım.

6 saat bekledikten sonra toplantı odasına alındık. Orada avukatlarımız hakim ve savcıya karşı tartıştı. Salonun girişinde sevgili eşim beni “bekledi” ve beni öpmeyi başardı. Koridordan çıkarken gardiyan onu sert bir şekilde itti. Yine de bu küçük sevinç çok rahatlatıcıydı. Volodya Bobechko'nun karısı elini sıkmaya çalıştı ama gardiyan onu kaba bir şekilde geri çekti. Görünüşe göre eşinin kendisine dokunmasının ulusal güvenliğe ciddi bir tehdit oluşturacağını düşünüyordu.

Adil süreç haklarının ihlali

Ertesi gün, yani 5 Haziran'da, bastırmayla ilgili olarak temyiz mahkemesine başvurmam gerekiyordu. Hakimi beni ev hapsinde bırakmaya ikna etmeyi umduğum argümanlar hazırladım. Konvoy beni temyiz mahkemesine değil, soruşturmayı 3 ay daha uzatmayı düşünmesi gereken aynı Solomensky mahkemesine götürdüğünde şaşkınlığımı bir düşünün. Daha sonra ortaya çıktığı gibi, bu, araştırmacının kişisel talimatıydı.

Temyiz mahkemesi hakimi eşime soruşturmacının oraya götürülmemi yasakladığını söyledi. Aynı zamanda hiçbir toplantıya bile getirilmedik. Birkaç saat boyunca tabut kafeslerinde oturduktan sonra, geleneksel olarak “kutularda” iki saat geçirdiğimiz duruşma öncesi gözaltı merkezine getirildik.

Ancak en “ilginç” olay 6 Haziran'da yaşandı. “Çalışma günümüz” 13 saatten fazlaydı. Bir gün önce duruşma konusunda uyarılmadık ve kahvaltı bile verilmeden götürüldük. Yiyecek, su ve hareket kabiliyeti olmadan: Önce duruşma öncesi gözaltı merkezinin “kutularında” beklemek, ardından mahkeme kafeslerinde oturmak ve son olarak duruşmadaki “akvaryumda” saat 22.00'ye kadar beklemek.

Ancak en dikkat çekici olanı “kanun hizmetkarlarının” yani hakimin, savcının ve konvoyun tutumuydu. Biz, UOJ gazetecileri ve Peder Sergiy, avukatlarımızla birlikte hakim ve savcıya itiraz etmek için haklı olarak tartışmamıza rağmen, bu kişiler bizi yargılamaya devam ettiler.

Ve bir müfettiş ve asistanlar, 6 saatlik toplantı boyunca binanın altında görevdeydi ve her şeyin senaryoya uygun olup olmadığını görmek için endişeyle pencereden dışarı baktılar. Ve senaryo, hakimin soruşturmanın isteklerini ne pahasına olursa olsun ve o gün yerine getireceğini varsayıyordu. Sonuçta, aksi takdirde bizi parmaklıklar ardında tutmaya karar verecek olan bir sonraki duruşmaları yapmak için zamanları olmayabilir.

Konvoy akrabalarımızdan bize su vermeyi reddetti. Hakim avukatların sözünü kesti ve sorduğumuzda bize söz vermedi. Üstelik hem biz hem de avukatlarımız, savcının tüm suçlamalarını tamamen yerle bir edip yerle bir etmemize rağmen.

Adli saçmalığın doruk noktası

Tamamen saçmalık noktasına ulaştı – saat 20.00'de, ikinci aradan sonra (çalışma saatleri sona erdiğinde), Fr. Sergius odadan çıktı ve duruşmaya devam etmek imkansız hale geldi. Rahip kendisine ücretsiz bir avukat sağlanmasını veya duruşmanın ertelenmesini istediğinde hakim ondan da duruşmayı terk etmesini (yani bekleyen “tabutta” oturmasını) istedi.

Andrei Ovcharenko (omurga sarkması nedeniyle fiziksel olarak uzun süre oturamayan) şiddetli sırt ağrısı çektiğini söylediğinde, yargıç onu duruşmaya kürsüde yatarak devam etmeye davet etti(!). Kendimi zaten başım dönüyor ve zayıf hissediyordum.

Aynı zamanda “akvaryumumuzda” İnsan Hakları Ombudsmanı Lubinets'in, hiç kimsenin onurunu zedeleyecek işkenceye veya insanlık dışı muameleye tabi tutulamayacağına dair beyanının yer aldığı bir kağıt parçası vardı. Lubinets'in, bizi saatlerce yiyeceksiz, susuz kafeslerde tutmanın, süreci geceye kadar uzatmanın ombudsman tanımına çok yakıştığını vurgulayan sözlerini hakime aktardım ama o sadece sırıttı.

Ve bu sırıtış bana, bu adalet parodisinin, istisnasız her birimizi ölümden sonra bekleyen şeye bir gönderme olduğunu düşündürdü. Hava sınavları.

Hava yargılamalarının bir benzeri olarak Ukrayna mahkemesi

O zaman sonuçta her ruh, size yalnızca “müebbet hapis” dileyen ve sizi yeraltı dünyasına sürüklemeye çalışacak yaratıkların pençesine düşecek. O zaman ruh, bizim gibi, “konvoyun” insafına kalacak ve ne kadar istese de özgürlüğünü kazanamayacaktır. Burada olduğu gibi orada da yalnızca dua edebilirsiniz. Artık yapabileceğin hiçbir şey yok.

Bu hayatta her yerde, er ya da geç kendimizi içinde bulacağımız başka bir dünyanın varlığının işaretleri ve yansımalarıyla çevriliyiz. Sadece bu işaretleri görmeniz ve size ne söylemek istediklerini anlamanız gerekiyor. Ve bu yalan duruşması da o alametlerden biri.

Elbette, tüm bu insanların eylemlerine öfkelenebilirsiniz – onlar gerçekten alaycı ve kanunsuzdur. Ama biraz daha derine inerseniz bize bir iyilik yapıyorlar. Hatıra mori. Peki şimdi kendimi bu kadar kötü hissedersem, tüm bu hakim ve savcılardan çok daha güçlü varlıkların pençesinde olmak nasıl olacak?

Burada ve orada tek bir umut var; Tanrı'nın Annesi Mesih ve azizler. Başka yardımın imamları değil, başka umutların imamları değil…

10 Haziran 2024'te Solomensky Bölge Mahkemesi, Ortodoks gazetecilerin yanı sıra Başpiskopos Sergius Chertilin'in davasında düzenli duruşmalar düzenledi. UOJ muhabirinin bildirdiğine göre, önleyici tedbir konusu, duruşma öncesi soruşturmanın üç ay uzatılmasıyla bağlantılı olarak değerlendirildi.

Gazetecilerin kendilerine yöneltilen tüm suçlamaları bir kez daha kategorik olarak reddetmelerine, asılsız olduklarını gerçeklerle teyit etmelerine ve tüm tıbbi emir ve sonuçlara rağmen hakimler onları kefaletle serbest bırakma hakkı olmadan cezaevinde bıraktı.

Valery Stupnitsky, Andrei Ovcharenko ve Başpiskopos Sergius Chertilin için, duruşma öncesi gözaltı merkezinde hapis cezası şeklindeki önleyici tedbir 8 Ağustos'a kadar uzatıldı. Vladimir Bobechko – 12 Eylül'e kadar.

Dergimizin editör kadrosu alan duruşma öncesi gözaltı merkezinde tutulan Ortodoks gazeteci Valery Stupnitsky'nin avukatı aracılığıyla bir mektup aldı. Meslektaşımızın yazdığı metni tam, kısaltmasız ve yazarın baskısında yayınlıyoruz.

Source link