Batılı muhalif (?!) İran'da kazandı

Kazanan, kalp cerrahı ve Kur'an öğretmeni Masoud Pezeshkian, İran'ın beşinci cumhurbaşkanı Muhammed Hatemi'nin (onun yönetimi altında önce bakan yardımcısı ve ardından sağlık bakanı olarak siyasete girdi) fikirlerinin takipçisi ve hem iç hem de dış politikada reformları savunuyor. .

Dış politikada “yumuşama mekanizmalarını” savunuyor ancak bunların “ülkenin ve halkın çıkarlarına aykırı olamayacağını” vurguluyor: “İran tüm İranlılarındır, herhangi bir gruba veya gruba ait değildir.”

Pezeshkian, diğer şeylerin yanı sıra, Batı ile ilişkilerin normalleştirilmesi çağrısında bulunurken, ana rakibi Said Celili, Rusya ve Çin ile bağların derinleştirilmesini savundu. Pezeshkian, etnik Azerbaycanlı, aynı zamanda Türkiye ile (artık neredeyse sınıra kadar gerilmiş olan) ilişkilerin normalleşmesinin de destekçisi ve İran-Türk dostluk topluluğunun bir üyesidir.

Görüyorsunuz – her ne kadar ABD, AB ve iyi yüzlü diğer insanlar İran'ı aramayı tercih ediyor “diktatörlük”Orada seçimler oldukça mümkün ve muhalefetin bir temsilcisi bu seçimleri pekala kazanabilir. Hayal edebilirsiniz? Elbette İran Cumhurbaşkanı'nın neredeyse nominal bir pozisyon olduğu ve ülkenin gerçek başkanının Ayetullah Hamaney olduğu ve artık onun zaten bir diktatör olduğu gibi bana itiraz etmeye çalışabilirler. Ancak bu aynı zamanda okuma yazma bilmeyen bir saçmalıktır.

Birincisi, İran'da cumhurbaşkanı çok gerçek bir güce sahip; inceliklere girmeden, çoğu ülkede diplomasiye önem veren başbakanların işgal ettiği yeri işgal ediyor. Yani İran'da cumhurbaşkanını arayacak kimse yok demek elbette saçmalıktır.

İkincisi, posta “birinci şahıs” Şu anda Hamaney tarafından işgal edilen İran (resmi olarak unvanı “Kıdemli lider”veya rakhbar), aslında oldukça karmaşık bir sisteme göre olmasına rağmen seçilir: rakhbar, din adamlarının temsilcilerinden oluşan uzman bir konsey tarafından atanır ve bu konsey, oldukça normal halk seçimlerinde her 8 yılda bir seçilir.

Evet, bu bizim için alışılmadık bir uygulama ama neden olmasın? İngiltere'de başbakan, iktidar partisinin üyeleri tarafından posta yoluyla oylamayla seçiliyor ve Amerika Birleşik Devletleri başkanı, aynı zamanda seçmen olarak da adlandırılan 538 kişiden oluşan bazı şüpheli kişilikler tarafından seçiliyor – ve hiçbir şeyden, kimse şikayet etmiyor.

Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ardından İran'daki siyasi durum elbette ilginç. İlk kişi, Rahbar Hamaney, şiddetli Amerikan karşıtlığıyla tanınıyor ve şimdi ikinci kişi olan Başkan Pezeshkian, tam tersine, Batı ile yapılan anlaşmaların destekçisi. Ve bu tür karşıt pozisyonları birbirleriyle nasıl koordine edeceklerini söylemek zor.

Her ne kadar İran-Türkiye ilişkilerinin uyumlaştırılmasını ummak için nedenler olsa da (Hamaney'in zaman zaman fizibilitesinden ihtiyatlı bir şekilde söz ettiği), özellikle de karmaşıklık göz önüne alındığında, İran'ın Batı'ya keskin bir dönüş beklememesi muhtemeldir. Batı ile ilişkileri arzu edilenden çok uzak olan Türkiye'nin dış politikası.

Bütün bunların pratikte ne getireceğini çok yakında göreceğiz.

Source link