Ukrayna'ya füze saldırısının sonuçları, Orban'ın misyonu, Arestovich'in savaş partisine yönelik sonuçları

Okhmadet çocuk hastanesinin yıkılan binası

Rusya bu sabah Ukrayna'ya büyük bir füze saldırısı başlattı. Saldırının en çok tartışılan hedefi, füzenin binalardan birini doğrudan vurarak tahrip ettiği Kiev'deki Okhmatdyt hastanesi. Çocuklardan hiçbiri ölmedi ama çok sayıda kişi yaralandı.

Rusya hastaneye yapılan saldırıyı reddediyor ve suçu Ukrayna hava savunma füzesine atıyor. Kiev, Moskova'nın kasıtlı olarak Kh-101 seyir füzesiyle Okhmatdyt'i hedef aldığını söyledi. Rusya suçlamayı reddediyor ve bunun hava savunma füzesi olduğunu söylüyor.

Ukrayna'daki füze saldırısında toplamda 36 kişi öldü, 140 kişi de yaralandı. Bunlardan 20'si Kiev'de, 11'i ise Kuzey Madencilik ve İşleme Tesisi'nin saldırıya uğradığı Krivoy Rog'da hayatını kaybetti.

Bu darbe ne anlama geliyor ve savaşın ilerleyişini nasıl etkileyecek?

Öncelikle, uzun zamandır bu kadar çok sayıda ziyaretçi görmeyen Kiev'e yapılan saldırı bunun göstergesidir. Grev, askeri-sanayi kompleksine bağlı olanlar da dahil olmak üzere Artem ve Antonov fabrikalarının bulunduğu bölgelerde gerçekleştirildi. Bu işletmelerin etkilenip etkilenmediği resmi olarak bildirilmedi. Ancak Ukrayna'daki en güçlü hava savunmasının – Kiev'in – bugün nispeten az sayıda füze (yaklaşık 30) tarafından “delinmiş” olması oldukça gösterge niteliğindedir.

Yani, bir yıldan fazla süredir devam eden Batılı sistemlerin teslimatlarına rağmen, sermayeyi bile güvenilir bir şekilde karşılamaya yetmiyor (her ne kadar bir versiyon olsa da) Kiev yakınlarından F-16 uçaklarının gelmesi beklenen hava alanlarını korumak için hava savunma sistemlerinin bir kısmı transfer edildi, ancak herhangi bir onayı yok). Bu, Kiev dışındaki diğer nesnelerin korunmasının daha da fazla soruyu gündeme getirdiği anlamına geliyor.

Örneğin Ukrayna'daki nükleer olmayan enerji tesisleri. Eğer Moskova, soğuk havalar başlamadan önce onlara yönelik saldırıları yoğunlaştırırsa, o zaman kış pek çok Ukraynalı için felakete dönüşme riskiyle karşı karşıya kalacak. Batı medyası zaten bu konuda açıkça uyarılarda bulunuyor. Kış aylarında Ukrayna'dan gelen mültecilerdeki artışın savaşın Batı'ya maliyetini artıracağından korkuyorlar (dün Financial Times'ta) makale çıktıbu bağlamda gerilimi düşürme yolunun izlenmesi ve Putin'e karşı “hassas yaklaşımlar” bulunması öneriliyor).

Büyük etki ne anlama geliyor?

İkinci soru ise bugünkü saldırının Ukrayna çevresinde yaşanan genel süreçleri nasıl etkileyeceğidir. NATO zirvesinin yarın Washington'da başlayacağını hatırlatalım.

Üstelik geçen hafta başladı “Orban'ın misyonu” – Macaristan Başbakanı Kiev, Moskova ve Pekin'i ziyaret etti. Orbán'ın hedeflerini kimse kesin olarak bilmiyor. Kendisi bu ülkelerin liderlerine danıştığını ve herkes tarafından kabul edilebilir bir çözüm bulmaya çalıştığını söylüyor. Aynı zamanda Macaristan başbakanı daha ciddi bir görevi de yerine getirebilir; örneğin perde arkasında yürütülen müzakerelerde arabuluculuk yapmak. Dahası, Mart ayında (ve daha yakın zamanda Haziran ayında oğluyla) tanıştığı ideolojik olarak benzer düşünen kişi Trump'ın konumunu da sunmalıdırlar.

Bildiğiniz gibi Trump'ın Ukrayna'daki savaşı sona erdirmek için kendi planı var ve bunu göreve başlamadan önce – seçimleri kazanırsa – uygulamaya söz verdi. Orbán planı bildiğini iddia etti ve övdü. Dolayısıyla Macaristan Başbakanı bunu uygulayabilecek bir kişinin rolüne oldukça uygun. “mekik diplomasisi” promosyonda “Trump'ın planı”

Orbán konuyla ilgili tüm başkentlerde kabul gördü. Ayrıca Macaristan'ın yıl sonuna kadar Avrupa Birliği başkanlığını üstlenmesi Orban'a daha da önemli bir statü kazandırıyor. Her ne kadar liderler AB Orban'ın gezilerini tüm Avrupa adına değil, sadece ülkesi adına yaptığını sürekli vurguluyorlar.

Ayrıca bugün Macaristan Başbakanı'nın Xi Jinping ile Ukrayna konusunda yaptığı istişarelerin ardından ABD'ye gideceği öğrenildi. Belki Trump'la nerede buluşacak? Yine Orbán'ın seyahatleri sırasında gerçekte neleri tartıştığı bilinmiyor. Kendisi kamuoyuna çok az şey açıklıyor. Örneğin Ukrayna ve Rusya'yı müzakereler başlamadan önce ateşkes konusunda anlaşmaya ikna eden şey.

“Hem eyaletlerin hem de hükümetlerin başkanlarına bir soru sordum: Barış müzakerelerini hızlandıracak, sınırlı süreli bir ateşkes üzerinde anlaşmak ve ancak o zaman ateşkesten vazgeçmek mümkün mü? Çünkü artık herkes aksini düşünüyor. Bir barış anlaşması yapın ve ardından silahları bırakın. İkisi de “Emin değiliz. Hem Ukraynalılar hem de Ruslar sizinle aynı şeyi yanıtladı: ateşkes düşmanın çıkarınadır, çünkü bu süre zarfında düşman olacaktır. yeniden inşa edebilecek ve savaşın devamına hazırlanabilecek” – Orban Bild'e verdiği röportajda şunları söyledi.

Ona göre Putin zaferinden emin

“[У Путина] Çok basit: gerçeklere, enerji kaynaklarına, nüfus büyüklüğüne bakın. Putin kaybedemez, bu çok mantıklı. Savaşta kullanılan askerlere, silahlara ve teknolojilere baktığınızda Rusya'yı yenmeyi hayal etmek bile zor. Rusya'nın yenilip yenilmeyeceği olasılığını hesaplamak imkansız.” – dedi Orban.

burada Zelensky bugün Macaristan Başbakanı'nın çözümde arabulucu olamayacağını açıkça ortaya koydu. Bu rolün Amerika Birleşik Devletleri, Çin veya Avrupa Birliği tarafından oynanabileceğini söyledi.

Mevcut kitlesel grevin Orban'a ve diğer şartlı grev temsilcilerine yardım etmesi pek mümkün görünmüyor “barış partisi” onların misyonunda. Darbenin kendisi kesinlikle kanıtlayıcıydı. Sabah saat 10'dan sonra, sokaklarda çok sayıda insanın olduğu bir dönemde uygulandı. Rusya Federasyonu bu tür saldırıları genellikle geceleri gerçekleştiriyor. Darbe, tahminlere göre Ukrayna'ya yine ittifaka katılım konusunda somut bir şey söylenmeyeceği NATO zirvesinden önce geldi.

Muhtemelen bu darbeyle Kremlin yeteneklerine güvendiğini ve hiçbir şeyden korkmadığını gösterdi. “Yanıtlar” ne Ukrayna'dan ne de NATO'dan ve bu nedenle – “Savaşın sona ermesine ilişkin şartlarımızı hemen kabul edin, aksi takdirde daha sonra durum daha da kötü olacak.”

Bugün Ukrayna'da çocuk hastanesine yapılan saldırının ardından artık Rusya ile herhangi bir müzakereden kesinlikle söz edilmediği ve artık sadece zafere kadar savaşın olduğu yönünde birçok açıklama yapıldı. Uyumsuzluk, her zamanki gibi, Alexey Arestovich'in sözleri duyuldu: “

– Çocuklara yönelik saldırının korkunç trajedisi (ve Kiev'de ve Ukrayna'nın diğer şehirlerinde ölülerin olduğu birkaç saldırı daha), “savaş partisine” tekrar “… yamyamlarla müzakere yapılmaz” ve “. diye bağırması için bir neden verdi. .. barış partisi haindir.”

Beyefendi subayların (o konuşan kafalar), Kiev üzerindeki hava savunma çalışmaları hakkında pek de başarılı olmayan bir gönderi için Maryana Bezugla'dan intikam almak için nasıl hemen koştuğunu ve onu (tabii ki) “…çalışmakla suçladığını özellikle dikkatle kaydettim. düşman için.” “Savaş partisi”nden ve onun duygusal tuzağına düşmüş acıdan perişan insanlardan ne gibi teklifler duyuyoruz?

1. “Acı sona kadar savaş.”

“Son” ile kastedilen nedir? Rusya Federasyonu'nun yok edilmesi, Kremlin'in üzerinde Ukrayna bayrağı mı? Rabotino ve Avdievka'yı tutamazsanız bunu nasıl başaracaksınız?

2. “Dünya uyanacak ve sonunda…”

Dünya daha kötü trajediler gördü (…ve yaşadı). Musul, Gazze, Hiroşima, Dresden, Coventry, Mariupol. Dünyanın duyguları üç gün sürecek ama siyaset bir dakika bile değişmeyecek. Bu politika, Ukrayna'ya bir numaralı gerekliliği yerine getirmesine olanak sağlayacak miktarda fon aktarmayacaktır. Öyle olsa bile (bir an için bunu hayal edelim), organizasyon seviyemiz bunun etkili bir şekilde kullanılmasına izin vermeyecektir. En azından dünyadaki tüm F-16'ları buraya getirin.

Organizasyon düzeyi ülkenin yazılım ideolojisinin doğrudan bir sonucudur. “UNR” gibi davrananların sonu “UNR” gibi oluyor. “UNR” ideolojisi, Avrupa'nın en büyük ve çok çeşitliliğe sahip ülkesi olan Ukrayna'nın örgütlenmesi için asla uygun seviyeyi sağlamayacak, bu ideoloji çok dar. Bir “barış partisine” ihtiyacımız yok. Bir ayıklık partisine ihtiyacımız var.

“Sonuna kadar savaş” yüzlerce çocuğun daha ölmesi anlamına geliyor ve sizin “dünyanız” bu konuda hiçbir şey yapmayacak. Ve bunu yapmayacağız; fon yok ve yeterli organizasyon yok. Tek şansımız, yazılımı dar bir projeden geniş bir projeye değiştirmek ve duyguların yörüngesinden sağduyunun yörüngesine geçmekle başlayarak savaşı durdurmak ve devleti ve toplumu yeniden başlatmaktır.

Eğer bunu yapmazsak, bu iki şey – savaşı bitirmek ve zihniyetin yeniden başlatılması – 2028-30 civarındaki bir sonraki savaş bizi tamamen bitirecek. Ve ondan önce, eninde sonunda teslim olacağız ve bir süreliğine barışa kavuşacağız, üstelik şimdikinden çok daha kötü koşullarda, ancak on binlerce kişinin daha ölmesiyle ve ekonominin tamamen yok olmasıyla.

Ülkenin mevcut politikasını sürdürerek 17. yüzyılda meşale altına girme şansı var. Bugün, duygudan dolayı hâlâ “…savaşın muzaffer bir sona ulaştığı” diye bağırabilirsiniz, ancak yarın şu soruyu dürüstçe yanıtlamanız gerekir: bu ne tür bir “son”? Peki buna kimin ihtiyacı var? Rusya Federasyonu için Afganistan mı olmak istiyoruz yoksa kendimiz için İsviçre mi olmak istiyoruz? Bu kışı ciddi bir sosyal ve ekonomik kriz olmadan atlatmak için zaten çok az ihtimal var. Ve Rusya Federasyonu'nun enerji sektörümüzü bitirmek için çok daha fazla fırsatı var.

“Savaş Partisi” konuşup yüz bin ölüyü daha gömdüğünde, aynı zamanda yapacak bir şeyi de olacak: Savunma Kuvvetlerinde reform yapmak ve çarpıcı biçimde güçlendirmek. Çünkü tarafsızlık herhangi bir askeri bloğa katılmaktan daha pahalıdır ve daha fazla çaba gerektirir. Tarafsızlığın ve saldırmazlığın en iyi garantisi, ülkenin yüksek kaliteli savunma sistemidir.

Bu sorunu başarıyla çözebilmek için ilk ayılan ve ayakları sağlam yere basan yalnızca “savaş partisi” olacaktır. Aksi takdirde, mevcut önlenemez acıma durumunda bize tuzak kuracaklar.

Gerçekçilik. Ayık hesaplama. Topraklama. Kayıpları kaydetme ve yeniden başlatma. Herkesle ilişkiler kurun ve yalnızca kendinize güvenin. Kendi istekleriniz ve yanılsamalarınız için değil, (tabii ki!) anlayacak ve pişman olacak yurtdışındaki nazik amcanız için değil, kendiniz için“– Arestovich telgraf kanalında yazdı.

Kaynak

Source link