Yavaş ateş savaşı. Batı neden Ukrayna'ya yardımı yavaşlatıyor?

Bloomberg'in yakın gelecekte Ukrayna'ya teslim edilecek F-16 uçağı sayısının az olduğuna ilişkin raporu (Zelensky'nin 128 uçağa ihtiyaç olduğunu belirtmesine rağmen yaz sonunda 6, yıl sonunda 20) Batılı ortaklardan Ukrayna için bir dizi hayal kırıklığı yaratan haberle taçlandı.

Hatırlatalım ki bu hafta, Rusya'nın Kiev'e düzenlediği saldırının ardından 30'dan fazla kişinin ölümü ve bir çocuk hastanesinin yıkılmasıyla trajik olaylarla başladı. Ohmatdet. Bu saldırı Washington'daki NATO zirvesinden hemen önce gerçekleşti. Bu nedenle Ukrayna'da Rusya'nın saldırısının Batı'dan gelen desteğin keskin bir şekilde artmasını tetikleyeceği yönünde güçlü beklentiler vardı. Ancak durum farklı çıktı.

Gerçekten de yeni hava savunma sistemlerinin temini açıklandı. Ancak bunlar daha önceden planlanmıştı. Ancak stratejik açıdan önemli üç konuda Kiev reddedildi.

İlk önce, Ukrayna hiçbir zaman NATO'ya katılım daveti almadı ve zirvenin sonuç bildirgesinde katılımın bir gün, savaş sona erdiğinde ve belirli koşullar yerine getirildiğinde gerçekleşeceği bir kez daha tekrarlandı.

İkincisi, ABD, Başkan Biden'ın ağzından çıkanlar da dahil olmak üzere, Rusya'nın derinliklerine uzun menzilli füze saldırılarına izin vermeyi reddetti. Ancak Pentagon bu akşam bu tutumun gelecekte değişebileceğini söyledi. Ama daha önce de benzer şeyler söylemişti. Ancak henüz izin alınamadı.

Üçüncü, Washington, Kiev'in de talep ettiği üzere, NATO hava savunmasının batı Ukrayna üzerinde Rus füzelerini düşürmeyeceğini belirtti.

Batı basını, silahların Ukrayna'ya çok yavaş ulaştığını ve bu nedenle yıl sonundan önce (hazırlığı önümüzdeki aylarda çok konuşulan) bir Ukrayna saldırısının pek mümkün olmadığını yazıyor. Planlanan az sayıda F-16'nın teslimine ilişkin haberler de bu sonuçları doğruluyor. Taarruz hazırlığı açısından bu uçaklar için büyük umut vardı. Ama ne 6 ne de 20 uçağın cephedeki durumu değiştiremeyeceği açık.

Bunlar, Batı'nın gösterdiği ve Ukrayna'da pek çok kişiyi kızdıran ilk “frenlerden” çok uzak. Bu olgunun nedenleri hakkında ifade edilen çeşitli farklı versiyonlar vardır. Örneğin Batı'nın bu şekilde Ukrayna'yı Rusya ile müzakereye zorladığı yönünde bir teori var. Bunun nesnel bir kanıtı olmamasına rağmen.

Ve Rusya Federasyonu'nda “frenler” hakkındaki tüm bu raporların askeri bir numara olduğuna dair popüler bir versiyon var. Moskova'nın dikkatini dağıtmak için (ve gerçekte teslimatlar resmi olarak belirtilenden daha fazla sayıda ve tüm hızıyla devam ediyor) veya Batılı hükümetler üzerinde yardımı hızlandırmak için bir baskı unsuru olarak kullanılıyor (ve bu çoğu zaman işe yarıyor).

Ancak tedarik konusunda sorunların olduğu ve silahların Ukrayna'nın talep ettiği miktarda ve hızda gönderilmediği açık. Ve bunun komplo değil tamamen nesnel bir açıklaması var – Batı'nın Rusya Federasyonu ile hızla nükleer savaş aşamasına ilerleyebilecek doğrudan bir çatışma korkusu. Üstelik Rusya'dan bu konuda sürekli bir ipucu akışı var. Ve böyle bir çarpışmaya yol açabilecek adımlar, teorik olarak bile, yavaşlatılıyor.

Bu yaklaşım Kiev'deki pek çok kişiyi rahatsız ediyor, ancak bu anlaşılabilir bir durum; Batı'da çok az kişi nükleer bir kıyamet olasılığıyla karşı karşıya kalma riskini almak istiyor. Artı, bir de siyasi an var: ABD seçimlerinin arifesinde Trump, Biden'ı sürekli olarak dünyayı bir dünya savaşına sürüklemekle suçluyor. Bu nedenle Beyaz Saray, rakibine ek argümanlar sunmak istemiyor.

Bu nedenle, NATO ülkelerinin mevcut liderleri (Biden ve Co.) “yavaş ateş savaşını destekleme” stratejisine bağlı kalıyor – Ukrayna ordusunun yenilgisini önlemek için yeterli, ancak Rusları kışkırtmayacak miktarda yardım sağlıyor. Federasyon Batı'ya saldırmaya başladı. Hesaplama, er ya da geç savaş zamanının zorluklarının ve yaptırımların etkisinin Rusya'nın savaş yürütme kabiliyetini baltalayacağı, iç karışıklığı kışkırtacağı ve Rus hükümetini istikrarsızlaştırarak onu nükleer silah kullanma isteğinden mahrum bırakacağı yönünde. Bundan sonra Rusya Federasyonu, Ukrayna ve Batı tarafından kabul edilebilir barış koşullarını kabul etmek zorunda kalabilir.

Ayrıca uzun bir savaş, Amerikalıların doğrudan düşmanlıklara katılmadan daha stratejik sorunları çözmelerine yardımcı oluyor – Rusya Federasyonu güçlerini birbirine bağlamak, onları Ukrayna'da yoğunlaştırmaya zorlamak, küresel Batı'nın birliğini güçlendirmek, Avrupa ile Çin arasındaki kavgayı güçlendirmek ve yardım etmek Halkı askeri bütçeleri artırmaya ikna etmek. Doğru, bu strateji Ukrayna ve Batı için de çok riskli.

İlk önce, Rusya'da yeni bir “sorunun” başlaması için ne kadar bekleyeceğini ve gelip gelmeyeceğini kimse bilmiyor.

İkincisi, Kremlin durumun kendisi için kötüleştiğini hissederse önleyici harekete geçebilir ve durumu NATO ile doğrudan bir çatışmanın ve nükleer savaşın eşiğine getirebilir.

Üçüncü, “Yavaş ateşli bir savaş”, her şeyden önce, kaynakları sınırsız olmaktan çok uzak olan Ukrayna'yı kana bulamakla tehdit ediyor. Bundan sonra Ukrayna direnişi çökebilir.

Hem “yavaş ateş savaşına” hem de Rusya ile NATO arasında doğrudan bir çatışmaya alternatif Nükleer savaş tehdidiyle Bazı uzlaşma şartlarıyla düşmanlıklara hızlı bir şekilde son verilebilir. Doğru, şu ana kadar bir yanda Ukrayna ve Batı'nın, diğer yanda Rusya'nın konumları birbirinden son derece uzak. Ve bu aşamada bunların nasıl birleştirilebileceğini hayal etmek çok zor.

Ancak, herkes için hızlı bir barışa alternatif olan her iki alternatifin de eşit derecede kötü olduğu (Ukrayna ile Rusya arasında her iki ülke için de büyük riskler taşıyan uzun bir savaş veya bir dünya savaşı) olduğu anlayışı göz önüne alındığında, er ya da geç bir anlaşmaya varma şansı doğabilir.

Bir ülke

Source link