Felaket Miçotakis hükümetinin yeni gerçeği

Felaketler çağına girdik. Ve Yunanistan son yıllarda sürekli bu çağda yaşıyor.

İklim değişikliği zaten burada ve sonuçlarını şu şekilde görebiliriz: “ekstrem hava olayları”, felaket su sıkıntısıartan risk büyük orman yangınları dünyanın her yerinde. Bunu birçok ülkede gözlemledik, ülkemizde de yaşadık ve yaşıyoruz.

Şu anda Attika'da (13 Ağustos'ta yazılan makale) çok büyük bir orman yangını var ve metropol metropolünün “kentsel alanı”nın bir parçası olan yerleşim yeri olarak kabul ettiğimiz alanlara yayılıyor. Büyük yangınlarda dahi daha önce hiç düşünmediğimiz durumlarla karşı karşıya kalıyoruz.

Koşulların benzeri görülmemiş ve son derece zor olduğunu biliyorum. Ve sonrasındaki olaylara karışanların ellerinden gelenin en iyisini yaptıklarına, birçoğunun gerçek kahramanlık ve fedakarlık gösterdiğine hiç şüphem yok.

Ama bunu uzun zamandır biliyoruz Daha önce benzeri görülmemiş ve son derece zor zamanlarla karşı karşıyayız. Her geçen yıl durumun daha da zorlaşacağını biliyorduk. Yangın söndürme mekanizmalarının sınırlarının test edileceğini biliyorduk. Ve bir noktada kendimize son yıllarda bu zorlukla gerçekten karşılaşıp karşılaşmadığımızı sormamız gerekecek.

Yanlış anlaşılmasın, felaketin daha yeni ortaya çıktığı şu anda “sorumluluk”tan ve suçluyu bulmaktan bahsetmek istemiyorum. Burada uzun süredir devam eden ve çok ciddi bir sorumluluğun yanı sıra siyasi suçluların da olduğu aşikar olsa da vatandaşlar korunmasız bir ülkede yaşadıklarını ve tamamen savunmasız olduklarını hissedemedikleri için yangının bölgeye ulaştığında söndürülmesini bekliyorlar. deniz.

Sorunun kökenine inen ve pek çok şeyi açıklayan ama onu haklı çıkarmayan daha küresel bir şeyi kastediyorum. Sanırım, halihazırda ne kadar çok şeyin değiştiğini anlamamız gerektiği kadar fark edemedik. Ve bunun farkına varamadığımız için hâlâ büyük ölçüde hazırlıksızız. Başka bir deyişle, şu anda ülkelerin kaderini ellerinde tutanlar, durumun ciddiyetinin gerçek anlamda farkında olduğunu gösterecek şekilde düşünmüyor ve hatta hareket etmiyor.

Her ne kadar iklim acil durumu, hem tırmanmasını önleme çabaları hem de sonuçlarını sınırlandırmaya yönelik eylemler biçiminde, bizi ilgilendiren ve etrafında kaynakların harekete geçirildiği, en önemli olmasa da temel konulardan biri olsa da, hem kamu hem de Avrupalı.

Bunun yerine, kanıtlar, iklim değişikliğiyle mücadelenin yanı sıra doğal afetler ve krizlere müdahale etmekten sorumlu olan İklim Krizi ve Sivil Savunma Bakanlığı'na çok az kaynak (veya bunların başarısı) tahsis edildiğini gösteriyor. yağmalanmış. Not editörler), hızlı değişimler göz önüne alındığında. Ekipman, uzman ve insan kaynağı ihtiyaçlarının önemli bir kısmını karşılaması gereken Kurtarma Fonu'na bile çok az tahsis edilmesi ve yakın zamana kadar bu oranın yalnızca %1 olması endişe ve öfke kaynağıdır.

Şu anda gerçek güvenlik ve felaketlerden korunmayı sağlamaktan ve orta vadede gerçekten sürdürülebilir bir gelecek inşa edebilmemiz için iklim değişikliğini tersine çevirmekten daha önemli bir “ulusal zorluk” olduğunu düşünmüyorum.

Çünkü şu andaki cevabın, felaketlerin giderek daha sık yaşanacağını ve yapabileceğimiz tek şeyin 112 gibi sistemler aracılığıyla can kaybının olmamasını ve saldırı biçimlerini genişleterek bunu garanti altına almak olduğunu kaderci bir şekilde kabul etmek olduğuna inanmıyorum. Giderek daha sık acı çekecek olanlara ek tazminat sağlayacak özel sigorta.

Böyle bir yönelim, felaketle kabul edilemez bir uzlaşma olacaktır; bu, yeni normal haline gelen şeyi kabul etmekle eşdeğer olacaktır.

Ve korkarım, felaketlerin yaratabileceği etki ölçeği ve tehdit açısından yeni bir seviyeye geçtiğimizi anlayana kadar yaptığımız şey de tam olarak budur.

Bu gerçek karşısında devlet ve onun sorumluları “biz elimizden geleni yaptık” düzeyinde kalamaz. “Yapmamız gerekeni yaptık ve yapıyoruz” yaklaşımına geçmeleri gerekiyor. Aksi takdirde hâlâ sorunun tam merkezinde yer alırlar.

Lefteris T. Charalambopoulos – en büyük Yunan yayınının editörü in.gr

Source link