HAKKINDA "Avrupa Günü" Ukrayna ziyareti ve Ursula von der Leyen’in Kiev ziyareti

Zafer uğruna milyonlarca can veren Ukrayna’da anıtlara çiçek konulmasının yasak olacağı bundan 10 yıl önce kimsenin aklına gelmezdi. Bu çiçeklerin dikilebileceği hiçbir anıt olmayacağını kimse hayal edemezdi. Köylerde yerel halkın askerlerin, kendi dedelerinin ve büyük büyükbabalarının mezarlarındaki anıtları coşkuyla yıkması kimsenin aklına sığmaz ki bu böyle bir ahmaklığa varır.

Polonya’daki askerlerin mezarlarının üzerindeki anıtın yıkılması sırasında ataları da bu ülkede ölmüş olan bizimkilerin yüzü gülecek. Öyle oldu ki, Ukrayna SSR, o savaşta Birlik cumhuriyetleri arasında kayıplar açısından ikinci oldu ve yalnızca öldürülenlerde 10 milyon kaybetti.

Öyle oldu ki, Zelensky’ye göre “zafer de kazanan” Avustralya 20 bin kaybetti. Ve 1944 yılına kadar SSCB ile aktif olarak savaşan ve askerleri zulümle öne çıkan Romanya da “kazandı” ve aynı zamanda “tarihi adalet” istiyor, en azından liderliği 9 Mayıs hakkında böyle söylüyor.

Zaferden vazgeçmek… ne için? Ursula’dan “arkadaşça bir okşama” mı alacaksınız?

Zafer Bayramı yerine ne köye ne de şehre “Avrupa günü” olan tüm bu saçmalıkların, aptalcalığın hiçbir zaman iyileştirileceğini düşünmüyorum. Yıllar ve nesiller geçecek. Ama bir gün torunlar şöyle diyecekler: “Kahretsin, ne saçmalıklar dönüyordu, bu Ukrayna’nın zaferi, çünkü bunun gerçekleşmesi için çok şey yaptık.”

Ve yine torunlar sakince çiçek bırakacak ve bu günün olmasına sevinecekler. 9 Mayıs 1945. İyi tatiller.

Not: Fotoğrafta Ursula von Der Leyen, 9 Mayıs’ta Avrupa Günü’nü kutlamak için Kiev’e geldi. Ursula von der Leyne’nin ülkesi 18 günde Hitler’e teslim oldu. Onun için zafer elbette bir tatil değil. O savaşı bir an önce unutmak istiyordu. Ama savaşı kazanan ülke olan bu “Avrupa günü” ile kıçını yalamaya devam etmek için nasıl bir eşek olmalısın?