Gözlerimin içine bak

Meclis'te konuşan Başbakan, gözlerimizin içine baktığında ısrar etti ve Tempi ile ilgili herhangi bir örtbas edilmediğine dair güvence verdi, hatta trajik kazada hayatını kaybedenlerin yakınlarının oturduğu Meclis galerisine bile baktı.

Aynı zamanda ısrar ediyorum hükümeti ve bakanları Tempi'ye karşı hiçbir siyasi sorumluluk taşımıyorve aynı zamanda bu sızdırılan konuşmalarda herhangi bir düzenleme yapılmadı, ve hatta bu yanıcı maddelerin kargo yolculuğunda yasa dışı taşınması olasılığına dair hiçbir soru yoktu, ve onun hükümeti pratikte her şeyi doğru yaptı.

Neden Başbakan, cevaplanmayan kritik soruların yanıtlanması ve seçilen tüm adımların ve eylemlerin yarattığı gölgenin aşılması için her düzeyde bir soruşturma yapılması yönünde çağrıda bulunmadı? deliller yok edildi veya bulunamadı.

Başbakan da buna karşılık parlamentoda konuştu ve şöyle dedi: %41, 158 milletvekiliO neyin beyaz neyin siyah olduğunu kendisi belirleyebilir, dolayısıyla prensipte suçun kanıtlanması söz konusu değildir.

Açık olmak istiyorum. Tabii ki Başbakanın parlamentoya gidip muhalefetin kendisini suçladığı şeyleri kabul etmesini beklemiyordum. Hükümetinin performansını savunma ve siyasi maliyetleri düşürmeye çalışma hakkına sahiptir. Ancak temel demokratik sorumluluk Başbakan'dan, herhangi bir örtbas edilmemesi için bu konunun kapsamlı bir şekilde araştırılmasına yönelik çalışmalara öncülük etmesini, neden örtbas etmeye yönelik uygulamaların bulunduğunu açıklamasını ve tabii ki kamuoyunun şiddetle talep ettiği hesap verme sorumluluğunu talep ediyor.

Soruşturma sürecini güvence altına almaya yönelik bu sorumluluk, yakın zamanda parlamento araştırma komisyonu prosedürünün aslında sadece bir protokole dönüşmesini engellemek için kullanılan parlamento çoğunluğuna dayanarak Başbakan tarafından tamamen terk edildi. çelişkili görüşlerin listesi.

Üstelik Başbakan, konuyla ilgili fiili soruşturmanın nasıl yürütüleceğini tartışmayı reddetmeyi üstlenmekle kalmadı, aynı zamanda kendisine karşı asılsız “komplo teorileri” öne sürmeyi ve sözde “düşmanları” hedef almaya bile tenezzül etmedi. onlara isim verin.

Başbakanın taktiği sadece bu; her türlü diyaloğun reddedilmesi, kırgın mağdurlar için yapmak zorunda olduğumuz şeye gerçekten katkıda bulunabilecek kurumsal adımlardan kaçınmak, yani gerçeği ortaya çıkarmak ve “siyah beyaz”ın arkasını güçlendirmek. Gerçeğin ve sözde sadece herkes tarafından avlanan hükümet çoğunluğunun aklının olduğu mantık, aynı anda şunu yansıtır: kibir ve zayıflık.

Sonuçta gerçekten güçlü bir hükümet muhalefetle ortak soruşturma yapmaktan korkmaz, “düşmanlar”Olumsuz “parmakla işaret ederdim” Toplumun acılarına sürekli ve açık bir şekilde yanıt verilemez ve sorunların (ve sorumlulukların) kalıcı derinliğine dair daha fazla farkındalık, yalnızca sözlerle sağlanır. “Bu bir insan hatasıydı”.

Başbakanın bu pozisyonunun, özellikle iki bakanın sosyal bir etkinliğe katıldıkları için görünüşe göre Başbakanın bilgisi dahilinde ve Başbakan'ın onayıyla görevden alınmasına şaşıran hükümette bile endişe yaratması tesadüf değil. onu – kurala uymayan bir işten çıkarma “Haberciyi vurmayın.”

Başbakan'ın kendini sonsuz güçlü hissettiğini anlıyorum çünkü anketler bile ona muhalefet karşısında rahat bir üstünlük sağlıyor. Ancak gücün zirvesi ile düşüşün başlangıcı arasındaki mesafenin bazen neredeyse farkedilemez olduğunu anlamıyor. Çoğu zaman hata ve kararların sonucu olan düşmeler, “Komplolara” değil, halkın iradesine karşı çıkmak.

Hele böylesi koşullarda, hükümetin tutumunun sadece toplumsal adalet anlayışıyla değil sağduyuyla da doğrudan çeliştiği bir ortamda, ekonomik ve ticari çıkarlar üzerinden “iyi” hükümeti yağmalayan ve onu sarsmak için her şeyi yapan düşmanlar yaratma çabası. . Bu provokatif ve tehlikelidir çünkü Miçotakis hükümetinin, basının “dördüncü kuvvet” rolünü onurlandırırken ve onu merkezi olmayan bir güç rolüne dönüştürmediğinde yürütmek zorunda olduğu eleştiri, inceleme ve soruşturmalara verdiği tepkiyi ele vermektedir. .

Bizim gibi demokratik bir ülkede Başbakanlık makamı belki de en yüksek ayrıcalıktır. Bu ayrıcalık tek başına en büyük sorumluluğu beraberinde getirir. “Parti”nin önünde değil, Yunan halkının ve Yunan Cumhuriyeti kurumlarının önünde.

Source link