Eski Yunanlılar nasıl antrenman yaptı?

Eski Yunanlılar, orantılı olarak katlanmış bir atletik vücudun, zengin bir manevi dünyanın yanı sıra uyumlu bir şekilde gelişmiş bir kişiliğin ayrılmaz bir parçası olduğuna inanarak fiziksel uygunluğa büyük önem verdiler.

Antik Yunanistan’da spor eğitimi de dahil olmak üzere herhangi bir eğitim süreci Hellas’ın herhangi bir köşesinde gerçekleştirildi. Bu eğitimler, şişirilmiş gövdelerini başkalarına gururla gösteren genç Yunanlıların gücünü, çevikliğini ve dayanıklılığını geliştirmeyi amaçlıyordu.

Palaestra ve spor salonları

Sporcular palestra ve gymnasium adı verilen özel kurumlarda eğitilirler. Palestralarda sadece eğitimler değil, felsefe, retorik ve diğer disiplinlerdeki dersler de yapılırdı. Burası hem bedenin hem de zihnin eğitildiği bir yer. Spor salonlarında sadece spor dersleri yapılırdı.

Bu tür “okullarda” sütunlarla çevrili açık hava avluları vardı. Avlularda ya koşu parkurları ya da dövüş sanatları için özel çukurlar vardı. Ayrıca binalarda hamamlar, sıcak ve soğuk banyolar ve kötü hava durumunda koşu parkurları bulunuyordu. Binalar, ışık ve sanat tanrısı Apollon ve hız tanrısı Hermes’in heykelleriyle süslenmişti – özellikle pentatletler ve koşucular tarafından saygı görüyordu.

Bununla birlikte, eğitime ek olarak, antik Olimpiyat Oyunlarının birden çok galibi olan Dromeus tarafından geliştirilen dengeli beslenme beden eğitiminde önemli bir rol oynadı. Et, protein ürünleri, sebzeler, meyveler, aromatik bitkiler ve seyreltilmiş şarap dahil olmak üzere doğru beslenme, kas kütlesi kazanmaya ve yaralanmalardan hızla kurtulmaya yardımcı oldu. Süt içmediler – köylüler için bir üründü.

Spor eğitiminin temeli parke taşları, kum torbaları ve hatta artiodaktil sığırlar gibi serbest ağırlık egzersizleriydi. Bu egzersizler, Hellas’ın oğullarının vücutlarını geliştirmelerine ve Herkül’ün gücünün sahibi olmalarına izin verdi.

Kendileri halter şeklinde kanıtlar ve vazolar, kaseler ve testiler üzerindeki resimler aldık. Ayrıca eserlerinde bu halterler eski Yunan hekimi Galen ve coğrafyacı Pausanias tarafından tarif edilmiştir. İlk sözler MÖ 708 yılına kadar uzanıyor. Bütün bunlar Antik Yunanistan’a adanmış müzelerde görülebilir.

Yunanlılar ayrıca eskiden “halter” olarak adlandırılan halterin mucitleri oldular. 1.5-2 kiloluk taş, kurşun ya da demir top mermileri birbirine bir kulpla bağlıydı, eski halter kaldırma ve uzun atlama antrenmanlarında kullanılırdı.

Yunanca’da bu dambıl “ἁλτῆρες” (atlama anlamına gelen “ἅλλομαι” kelimesinden) olarak adlandırıldı. Latince ve İngilizce’de bu kelime Halteres gibi geliyor. Bu kelime aynı zamanda böceklerin yuları olarak da adlandırılır. Uçan böceklerin halter adı verilen bir vücut kısmı vardır. Halterlere benzedikleri için bu isim verilmiştir. Bu isim Fransızca olarak sabitlendi ve şimdi Fransızca halter olacak – haltère.

Bu resim bir sıçrama gösteriyor. Sporcunun ellerini çok ileri götürdüğü görülebilir. Müziğine ayak uyduran bir flütçü yarışmalarda her zaman yer alırdı. Jüri üyeleri sonucun kendisine (atlamanın uzunluğuna) ek olarak performansın güzelliğini de değerlendirdiler.

Daha fazla kas lifini dahil etmek için Yunanlılar, kolaylık sağlamak için bir delik açtıkları devasa taşları kaldırdılar – bir tutamak. Bu tür taşlara örnek olarak, günümüze kadar ulaşan hatıra kayıtları olan iki parke taşı verilebilir. Bunlardan biri 143,5 kg ağırlığında ve Olympia şehrinin müzesinde saklanıyor, üzerinde “Fol oğlu Bibon tek eliyle beni başının üzerine kaldırdı.”

Bibon taşı

Santorini adasında bulunan 480 kg siyah volkanik taş ağırlığındaki bir başka büyük blokta şunlar yazılıdır: “Critobulus oğlu Eumastus beni yerden kaldırdı.“.

Modern sporcular, eski Yunanlıların eğitim sürecinde ilerici bir yük kullanan ilk kişiler olduğunun farkındadır. Bu, egzersize sonraki her yaklaşıma, egzersizin ciddiyetinde veya karmaşıklığında kademeli bir artış eşlik etmesi gerektiği anlamına gelir. Yükün etkisinin sürekliliği ve süresi de bu teknolojinin önemli bileşenleriydi.

Source link